تلنبار رویدادی!!

اول بگم خیلی حس خوبیه این که دوباره میتونم بنویسم... حسی که هم بخاطر تنبلی از خودم دریغ کردم هم به امید درست شدن بلاگفا...

نیست من یه نویسنده ی قهارم اصن دنیا داشت از نبودم دیگه رو به افول میرفت؛))

ولی واقعا بارها و بارها به این مساله رسیدم - و این دفه بیشتر از قبل- که وقتی عادت کنی به نوشتن، اون وقت ننوشتن طولانی مدت واقعا برات عذاب آور میشه.من که خدایی حس میکردم نمی نویسم لحظه هامو انگار یه چیزی کم دارم... خب بگذریم... هی دلم میخواد برم سر اصل مطالب،ولی مثل اینایی که مثلا براشون بزرگداشت میگیرن بعد چند سال میخوان روی سن حرف بزنن حرفشون نمیاد هی مقدمه میرن،منم اون جوری شدم؛))